(Vis)vakantie in Engeland/Wales

(Vis)vakantie in Engeland/Wales

Deze zomer ben ik samen met mijn vriendin 2,5 week door Engeland en Wales gereisd in een oude Volkswagen T25 camper. Dat gaf behoorlijk wat avontuur, zeker met het links rijden en het gegeven dat ‘Daisy’ uit 1984 kwam. Uiteindelijk hebben we ruim 2300 kilometer afgelegd en dus behoorlijk wat kunnen zien van Engeland, Wales en de diversiteit van deze landen.

Waarom de UK?

Mijn vriendin wilde altijd al eens door de UK reizen. Ik was aanvankelijk wat star gezien het weer, maar we hebben een compromis gesloten. Mijn vereiste was dat er wat vistripjes op de planning mochten. In de zomer van 2012 hebben ze zo’n trip langs de westkust van Frankrijk gedaan, maar viel het vissen een beetje tegen. Dit wilde ik gaan goed maken in de UK!

Vertrek Hoek van Holland naar Harwich, door naar Houghton Mill

We hebben de Stena Line ferry genomen van Hoek van Holland naar Harwich. Echt licht bepakt was ik niet, want ik moest natuurlijk een spinhengel, een vliegvishengel en een grote rugzak met visspullen mee. Dat was aardig sjouwen. Eenmaal op de boot aangekomen kon ik bijkomen van de reis. De boottocht kan ik iedereen aanraden. Prima faciliteiten, heerlijk geslapen, ‘s avonds weg en de volgende ochtend vroeg lagen we in de haven van Harwich.

Daar afgesproken met de camper verhuurder die met Daisy kwam aanrijden. Korte uitleg van de camper, paar oefen rondjes op de parkeerplaats en op pad richting vrienden van ons die in Kettering (Northamptonshire) wonen. Ook een fanatieke visser die zich momenteel in Engeland voornamelijk richt op het vliegvissen op forel. Dat wilde ik graag van hem leren. Ik heb het wel een paar keer gedaan in Nederland, maar daar blijft het ook bij.

Via een bezoek aan Cambridge (mooie stad!) verbleven we als tussenstop op camping Waterclose Meadows Campsite in Houghton Mill in het graafschap Cambridgeshire. De naam van die camping sprak me wel aan. De camping is een zogenaamde ‘National Trust’ camping. Dit soort campings hebben over het algemeen een bijzondere ligging en dat was bij deze niet anders. Wat een plaatje zo bij de watermolen. En ik mocht er nog vissen ook!

Na het eten even wat worpjes maken met wat plugjes, lepeltjes en ander klein kunstaas. Ik ving behoorlijk wat baarzen en zelfs een klein snoekje. Mijn vriendin wilde het ook wel even proberen en nadat ze haar eerste baars ving, werd ze toch behoorlijk fanatiek. Uiteindelijk was ik de hengel kwijt en mocht ik foto’s maken. Krijg je dat…

Ik kon er wel van genieten hoor. Stiekem vind ik het wel leuk dat mijn vriendin het vissen en de natuurbeleving die daarbij hoort kan waarderen. Bij de vistrips die ik op voorhand geboekt had, heb ik daarom ook voor twee personen geboekt. Dat wist ze alleen nog niet.

Vliegvissen op Ravensthorpe Reservoir

Aangekomen in Kettering had mijn maat een dagje vliegvissen vanuit de boot geboekt op Ravensthorpe Reservoir. Daar zouden we de volgende dag met z’n drietjes proberen wat regenboogforellen te vangen op de droge vlieg. Het weer was goed, beetje bewolkt met een klein zonnetje en niet te veel wind. Het water op Ravensthorpe Reservoir is kraakhelder en staat erom bekend dat er goed te vissen valt met de droge vlieg. Absoluut de mooiste manier van vliegvissen heb ik begrepen.

Vrijwel alle wateren in de UK zijn eigendom van een vereniging of particulieren die het verpachten. Het wordt dan een reservoir genoemd. Op die reservoirs worden regenboogforellen uitgezet en men geeft op wat er wordt meegenomen, zodat er weer wordt aangevuld. De visstand is dus constant, maar je vangt er voornamelijk uitheemse vissen zoals de regenboogforel.

Er zwemmen ook inheemse vissoorten zoals de bruine forel en hele dikke snoeken die zich tegoed doen aan de forellen. De bruine forel is wel sterk in de minderheid en die wordt lang niet zo groot als de uitgezette regenboogforellen. Deze kunnen een gewicht bereiken tot zo’n 15lb en dat geeft mooie sport op een lichte vliegenlat. Wij visten voornamelijk met een 9ft vliegenhengel met aftma 3 tot 5.

Vissen op een reservoir kost geld. Je kunt een seizoenskaart aanschaffen (voor meerdere reservoirs in de buurt) of, zoals wij deden, een dagkaart kopen. Zie hier de prijzen voor een dag vliegvissen op Ravensthorpe Reservoir.

Het vissen op de binnenwateren in de UK is dus niet te vergelijken met Nederland waar je een landelijke VISpas koopt en op veel wateren over het hele land mag vissen. In de UK is dat per water anders geregeld en is het een stuk duurder. Dat ik hieraan moest wennen bleek in Wales, hier later meer over.

Het werpen van de droge vlieg met de vliegenhengel ging me redelijk goed af. In het begin gooide ik nog wel wat knoopjes in m’n leader, maar later niet meer en kon ik bovendien aardige afstanden gooien. Al vrij snel diende zich ook de eerste rainbow aan op mijn droge vlieg, alleen ging het aanslaan nog niet helemaal lekker. Ik haakte hem wel in eerste instantie, maar het contact houden met de vis door middel van het ‘strippen’ van de lijn duurde te lang waardoor de vis kans had om zich te ontdoen van de haak.

Wat later kreeg ik nog een aanbeet die er langer aan zat en waar het aanslaan goed leek te gaan, maar na een tijd schoot de haak alsnog los. Balen! In de middag kwam de zon door en viel het stil. Ik baalde dat ik de vissen niet wist te landen, maar de dril was toch wel spectaculair aan zo’n lichte vliegenhengel! Ik was binnen no time al aardig verslaafd aan het vliegvissen.

Uiteindelijk wist mijn maatje er in de namiddag wel drie te vangen waarvan mijn vriendin er eentje mocht binnenhalen.

Ik haakte verder geen vis meer, maar met een avondzonnetje erbij werd het wel een idyllisch plaatje op Ravensthorpe Reservoir en daar had ik vrede mee. Wat een schitterende ervaring!

Van Northamptonshire, via Lake District, naar Wales

Het vliegvissen had ik redelijk onder de knie. Nog lang geen profi, maar de basis is gelegd. Mijn vriendin heeft voornamelijk foto’s gemaakt en durfde het nog niet helemaal aan vanuit een bootje met drie man. Kans dat er een pet wordt gehaakt is dan vrij groot. Deze basis was wel nodig aangezien we later in de vakantie zouden gaan vliegvissen op de rivier in Wales. Namelijk de upper river Wye, een zeer bekende vliegvis rivier in de UK.

Maar eerst vanaf Northamptonshire naar boven naar Lake District National Park. Mijn vriendin is illustrator en Beatrix Potter fan. We hebben de Beatrix Potter gallery in Hawkshead bezocht en het Lake District National Park waaronder Lake Windermere. Gek genoeg heb ik hier niet gevist. Het was hier vrij toeristisch en zodoende zijn we vrij snel afgezakt richting het noorden van Wales. We zijn door het Snowdonia National Park gereden en hebben vervolgens het kustplaatsje Barmouth bezocht. Vanaf daar zijn we doorgereden naar het plaatsje Llwyngwril om vervolgens te overnachten op camping Hendre Hall.

Tussenstop Clywedog Reservoir

Op weg naar Builth Wells waar we een camping geboekt hadden, reden we over een schitterende stuwdam. Het was druilerig weer, flink bewolkt, grijs en er hing een lichte nevel over het meer. Het leek wel op het Loch Ness in Schotland. Wat een brute omgeving! Ik heb de camper langs de kant gezet en wilde toch even vissen op dit magistrale meer.

Snel een Kastmaster lepeltje aan m’n spinhengel gehangen en vanaf de stuwdam ingeworpen. Gelijk de eerste worp was raak en deze dril gaf behoorlijk spektakel! De regenboogforel sprong meerdere keren uit het water en was behoorlijk sterk. Na deze vis wist ik nog een andere regenboogforel te vangen die we die dezelfde avond nog op de barbecue hebben gelegd. Heerlijke vis!

Echter, tijdens de dril van de tweede vis zag ik in de verte een bootje opdoemen. Ergens wist ik wel hoe laat het was en ik besloot wijselijk om het hier te laten voor wat het was. Later bleek het hier te gaan om het 248 hectare Llyn Clywedog Reservoir met een maximale diepte van zo’n 70 meter!

Ook hier bleek je weer een aparte vergunning nodig te hebben en volgens mij mag je hier enkel vliegvissen op de forel. Ik had, zoals eerder aangegeven in dit artikel, geen idee. Na dit avontuur begreep ik wel dat vrijwel geen enkel water in de UK openbaar is en dat er vrijwel overal een aparte vergunning voor aangeschaft dient te worden. Mijn excuses! (ik heb wel genoten)

Vliegvissen op de upper river Wye, Abernant beat

Na deze tussenstop aan Llyn Clywedog zijn we doorgereden naar Builth Wells en verbleven we op een prachtige camping genaamd Fforest Fields. Hier allereerst de forel op de barbecue klaargemaakt, die heerlijk was. Vaak hebben de forellen van een reservoir een gronderige smaak, maar deze had dat absoluut niet. Ik denk vanwege de enorme diepte op Clywedog Reservoir waardoor de forel voornamelijk op visjes aast en insecten aast.

Vliegvis gids Oliver Burch

We gingen ons opmaken voor een avontuur op de upper river Wye, Abernant beat. De Wye is zeer populair onder vliegvissers in binnen- en buitenland en deze is afgelopen jaar ook uitgeroepen tot mooiste vliegvis rivier van de UK. Je kunt hier vliegvissen op voornamelijk grayling (vlagzalm), bruine forel, zeeforel (meer richting zee) en zalm. Ik had in Nederland al gezocht naar een goede vliegvis gids en ben uitgekomen bij Oliver Burch.

Zalmvissen op de rivier is prachtig, maar erg moeilijk. ‘De vis van duizend worpen’ wordt hij genoemd. Daarnaast is de techniek heel anders, je vist dan met een dubbelhandige vliegvishengel. Ik vind een enkelhandige vliegvishengel al lastig zat dus we hebben gekozen voor het vissen op grayling en de bruine forel.

Mijn vriendin heeft niks met shoppen, dus die (of eigenlijk ik) besloot om mee te gaan. Gehesen in een waadpak maakten we eerst een paar oefenworpen op de kant, alvorens we de rivier al wadend verkenden. Wat een prachtige omgeving! Dit is hoe Engeland moet zijn in mijn beleving. Nee, voor het weer hoef je hier niet naar toe, zeker Wales niet. Maar de natuur is hier werkelijk fantastisch. Overal groen, enkel het geluid van vogels en een vliegenlijn die door de lucht suist. En niet alleen ik, maar zeker ook mijn vriendin kon hier van genieten. Het vliegvissen ging haar goed af en ze heeft de hele dag stug doorgevist!

Zoals ik inmiddels gewend ben was het vissen vrij taai. De voorgaande dagen had Oliver ook niet veel gevangen, dus het werd een flinke uitdaging om wat aan de vlieg te krijgen. We visten met zowel langzaam zinkende nimfen als met de droge vlieg. Deze laatste had mijn voorkeur, dus uiteindelijk zijn we overgeschakeld naar enkel de droge vlieg. Het is toch het meest spectaculair om je vlieg zo van de oppervlakte gegrepen te zien worden.

Na een paar missers (ze zijn niet groot), wisten we beiden(!) toch onze eerste bruine forel van de rivier te vangen! Geen giganten, maar daar ging het niet om. Het was gelukt en ik had een smile van oor tot oor.

 

Als klap op de vuurpijl wist ik op het einde nog een grayling (vlagzalm) te vangen:

Onze vliegvis gids Oliver Burch kan ik iedereen aanbevelen! Hij vist zelf niet mee waardoor hij de volledige aandacht heeft voor zijn gasten. Hij weet veel te vertellen over de natuur hier, de Wye en de insecten die er voorkomen. Een ware liefhebber met veel geduld en een zeer vriendelijke uitstraling.

Sportfish winkel in Hereford

Ik was inmiddels dusdanig verslingerd geraakt aan het vliegvissen dat we onderweg naar Cornwall een tussenstop hebben gemaakt bij de winkel Sportfish in Hereford. Een walhalla voor de vliegvisser! Na wat worpen op de oefenbaan achter de winkel heb ik uiteindelijk gekozen voor een 2.70 meter lange Greys GR70 aftma 5 met een Rio vliegvislijn op een Vision reeltje.

Kijken of ik daar in Nederland wat moois op kan vangen.

Van Wales naar Cornwall

In Nederland was de zomer in volle gang, maar hier in het noorden van de UK en in Wales was de zon niet vaak te zien. Ik was inmiddels wel toe aan wat zon dus het werd tijd om richting het zuiden van Engeland te rijden, oftewel Cornwall. Het vliegvissen op forel zou worden ingeruild voor het vissen op de zeebaars.

We verbleven allereerst op camping Bay View Farm, in Looe. Looe is een mooie kustplaats in Cornwall waar veel vis binnenkomt en ook te eten is. Ik heb nog even geprobeerd te vissen vanaf de kust bij Millendreath Beach, maar dat was onmogelijk gezien de rotspartijen. Ook in de haven van Looe nog even geprobeerd, maar zonder resultaat.

Zeebaars gids Austen Goldsmith van de Zen2

Vanaf Looe zijn we doorgereden richting Fallmouth en verbleven we op de camping Pennance Mill Farm. Hier had ik een trip geboekt staan met zeebaars gids Austen Goldsmith van de Zen2. We spaken af in Mylor Harbour, Fallmouth en zouden in de kustwateren van Cornwall proberen zeebaars, pollak en andere soorten te vangen. Focus was zeebaars. Ik schrijf ‘we’ aangezien mijn vriendin de smaak te pakken had en het leuk begon te vinden.

Austen vertelde ‘s ochtends in de haven al dat het de afgelopen dagen erg lastig vissen was gezien de oostenwind. We zouden dus veel moeten gaan varen om de zeebaars te vinden. Uiteindelijk lukte dat die dag niet echt. Ik wist welgeteld één maatse zeebaars te vangen. Wel vingen we veel makreel, kleine pollaken en een paar mooie lipvissen. Mijn vriendin had het aardig te pakken wat ik knap vond. Het vissen met lichte shads op een behoorlijke diepte met stroming is zeker niet makkelijk.

 

Austen is een mooie kerel en de boot is echt super. Een relatief kleine, maar snelle boot waardoor er veel water af te vissen valt. Het is absoluut niet goedkoop, zeker als je weinig zeebaars vangt. Echter weet je dat nooit van tevoren. Wij hebben ondanks de slechte zeebaarsvangst een topdag gehad!

South Devon Bass Guide Marc Cowling

In Cornwall zijn we nog even gebleven om vervolgens door te rijden naar Devon. We sliepen hier op Beryl’s Campsite in Beeson, het zuiden van Devon. Hier had ik een laatste vistrip geboekt staan. Namelijk die met South Devon Bass Guide Marc Cowling. Een zeebaars gids die zo’n 120 stekken vanaf de kant bevist in het zuiden van Devon. Een boot vindt hij maar niks, alles vanaf de kant.

Hij pikte ons (ja, daar gaan we weer) op van de camping rond een uur of 18:00 om vervolgens in de avond en in het donker te vissen op de zeebaars. We moesten nog een flink eind wandelen naar de stek die Marc voor deze avond voor ogen had, maar dat was bepaald geen straf. De route bracht ons langs wat schapen die op de heuvels stonden te grazen, prachtig gepaard met een avondzonnetje. Uiteindelijk keken we vanaf boven op een klif uit op de stek, een soort strandje tussen wat rotspartijen in. Adembenemend mooi!

 

Toen het nog licht was visten we (Marc niet, blijkbaar doen de gidsen dat hier niet) met wat oppervlakte kunstaas en pilkers op zoek naar de zeebaars. Al vrij snel haakten we beiden een makreel. Dat beloofde wat, maar in de avond bleef het bij makreel. Ik ving er nog een stuk of vier.

 

Toen het donker begon te worden begaven we ons naar het strandje waar we tot onder ons knieën in stonden met ons waadpak. Hier zouden we in de ondiepe branding gaan vissen met een zogenaamde ‘Needlefish‘. Ik had hier eerlijk gezegd nog nooit van gehoord en ook de techniek nog nooit eerder toegepast. Het komt erop neer dat je de hengeltop vrij horizontaal houdt en vervolgens op een gelijk tempo (niet te snel) de Needlefish binnenvist. Na de worp eerst een paar seconden laten zinken en dan in een monotoon tempo binnendraaien. Vrij simpel. De Needlefish heeft nagenoeg geen actie, juist de in een rechte lijn zwemmende silhouet verleidt de zeebaars vaak tot een aanbeet. Alsof er een geep, makreel of kleine zeebaars rustig en zonder argwaan richting het strand zwemt.

Zeker in het donker is dit een spannende visserij. Je ziet vrij weinig en vist puur op gevoel. Echter na een uur of twee ‘simpel’ binnendraaien begon ik het vertrouwen een beetje te verliezen. De manier van vissen was ook nieuw voor mij, dus deze rare Needlefish moest zich eerst maar eens bewijzen aan me.

BOEM!!! Uit het niets kreeg ik er een klap op en stond m’n hengel krom. Holy shit, wat gaaf! Het was geen gigant, maar het was wel een zeebaars. Even op de foto en gauw de branding weer in. Gaaf om de vis zo in het ondiepe weg te zien zwemmen. Er staat nog geen 30 centimeter water op de plek waar ik de vis haakte! In het donker is de vis een stuk minder schuw en trekken ze naar de ondieptes van dit soort baaien op zoek naar aasvis. Echt een gave manier van vissen! Ik ga dit in Nederland zeker eens proberen.

Helaas bleef het bij die ene zeebaars die avond. Marc is een zeer vriendelijke visgids met enorm veel stekkennis. Op zijn website heeft hij ook een boek te koop staan die hij zelf geschreven heeft: ‘The Lure of The Bass‘, een aanrader.

Vissen rondom Dartmouth Castle

De geplande vistrips waren achter de rug. De vangsten vielen tegen, dat is altijd jammer. Wel enorm genoten van de omgeving, de gidsen en de nieuwe manieren van vissen die ik geleerd heb.

De laatste dag in Devon hebben we nog een boot gehuurd bij een botenverhuur aan de River Dart, vlakbij Dartmouth. In Nederland heb ik zelf ook een bootje en op vakantie zitten we het liefst ook met z’n tweeën op het water. Ik had uiteraard wel weer een hengeltje meegenomen met wat Fiiish Black Minnows en lichte pilkertjes. De River Dart mondt uit in zee bij de plaats Dartmouth, waar je een kasteel hebt staan: Dartmouth Castle.

Rond dit kasteel stond een zeer mooie stroming en voelde ik ook wat mooie rotspartijen onder water. Ik vroeg mijn vriendin een driftje te maken met de stroom mee wat behoorlijk goed ging. Al vrij snel haakte ik een kleine pollak en vrijwel elke drift leverde wel een vis op. Van pollak tot gevlekte lipvissen (Ballan Wrasse genoemd in het Engels).

Dat gaf echt leuke sport op een relatief licht spinhengeltje. Mijn vriendin wist ze op haar beurt ook goed te vangen en zo sloten we de vakantie af als visgids op ons eigen bootje. Erg leuk!

Op de terugweg voeren we langs een zeehond die een rog volledig uit elkaar aan het scheuren was. Bijzonder om op zo’n korte afstand waar te nemen!

We eindigden de trip weer in Harwich waar we de camper hebben ingeleverd. We hebben zo’n 2300 kilometer afgelegd en zo’n 20 plaatsen bezocht in 2,5 week tijd.

Eindoordeel vissen in de UK

Het is zo’n divers land, dat er ook heel divers gevist kan worden. Dat is het mooie aan de UK. Daarnaast is het landschap en de flora en fauna enorm verschillend, dat is erg bijzonder om te zien. Ook de mensen zijn enorm verschillend. Op de laatste dag hebben we nog het Roald Dahl museum bezocht in Great Missenden (niet ver van Londen) waar we vervolgens op een vrijdagmiddagborrel belandden van Londenaren die klaar met werken waren. Dat was weer zo verschillend ten opzichte van de mensen in de pub in Wales of in het noorden van Engeland. Dat maakt de UK zo mooi.

Voor het weer hoef je het niet per sé te doen of je moet mazzel hebben. Overigens waren onze dagen in Cornwall en Devon een stuk beter qua weer dan die in het noorden of in Wales. Het zuidelijke deel in Engeland heeft een subtropisch klimaat, daar komt de zon net even wat meer tevoorschijn wat wel prettig was.

Op naar de volgende (vis)vakantie!

Mis het volgende artikel niet! Abonneer je gratis via RSS of e-mail.